Dag 11 Kota Kinabalu.

Nadat de telefoon onverbiddelijk afging om te vertellen dat we nu eindelijk moesten opstaan, klommen de kleine Vriesjes vanaf hun zoldertje naar beneden.
Bij dit hotel zit ontbijt. Nu denken wij bij ontbijt aan boterhammetje, misschien een scrambled eitje sapje er bij! Echter in de hostel/ backpackers wereld bestaat het ontbijt uit thee of oplos koffie, een geroosterde boterham met jam. De jam zit niet in een één persoons verpakking maar bestaat uit 1 grote pot en 1 smaak.
Na het ontbijt was je de gebruikte ontbijtspullen zelf af.
Nu daar hadden we geen trek in. We gingen dus de stad maar in opzoek naar een food-court. Die hadden we snel gevonden. Met een paar gebakken wafels begaven wij ons vervolgens weer naar de Starbucks om daar dit geheel met koffie of vruchtensap weg te spoelen. Plots kreeg ik een whats-appje van de familie Kievit.
Zij waren ook in de stad en waar wij waren. Ik apte netjes terug: bij de Starbucks..
Ja die wisten ze wel. Na verloop van tijd nog een apje.. Waar dan we zien jullie niet..
Bleken er nog meer Starbucks te zijn! Uiteindelijk waren ze er!
Onder het genot van diverse variaties koffie werden ervaringen uitgewisseld en verhalen verteld. We besloten om 's avonds met elkaar te gaan eten.
Wij wilde namelijk ook nog naar het Sabah museum. Via de food-court liepen we gewapend met een pizzabroodje naar het hotel om onze spullen te halen.
De vrouw van het hotel stond ons al op te wachten en stond er op dat we van kamer wisselde, omdat daar alles wel naar behoren werkte. We hadden nu zelfs een raam! Onze was welke we gisteren hadden ingeleverd was inmiddels ook al klaar. Voor 8 ringgit de kg was het weer schoon. Nadat we onze spullen hadden over geladen verlieten we het hotel weer om naar het museum te gaan. De bus was een optie maar we namen de taxi. Wederom een zeer vriendelijke man bracht ons weg. Hij verteld honderd uit over van alles. Binnen no-time waren we er. De man gaf ons zijn telefoonnummer mochten we een taxi terug nodig hebben.
Daar wij al in het Agnes Keith house waren geweest mochten we gratis dit museum binnen. In de grote hal stond een skelet van een walvis. Verder had je diverse zalen op verschillende niveaus waar de geschiedenis van Sabah werd verteld.
Ook zag je de klederdracht van de diverse volken van Sabah en ook de dieren. Het museum had ook nog een buiten deel waar de huizen van de diverse volken stonden. Ook daar liepen we doorheen en bekeken we de boel. Rond hálf 5 hadden we genoeg gezien en liepen we de parkeerplaats op om op het bord te kijken welke bus we gingen nemen. Want ja terug namen we de bus. Tot die taxichauffeur aan ons vroeg taxi??? We waren gelijk om. Ook deze chauffeur was erg aardig en kletste honderd uit. We waren het terrein van het museum nog niet af of de mapjes met foto's van zijn vakantie werden te voorschijn gehaald en moesten bekeken worden.
Daar we nog geld nodig hadden reed hij ons gelijk even langs de pinautomaat voor hij ons op de hoek voor het hotel afzette.

Wij hadden om 5 uur met de leden van Kiwitours, lees de familie Kievit, afgesproken om te gaan eten op de avondmarkt. Zoals Michel het altijd zo beeldend kan omschrijven : "de Kiwikuikens volgden gedwee de reisleidster op weg naar de avondmarkt, met in haar staart ook nog eens de Vriesjes"
Deze markt is 1 bonte verzameling van etenswaren, welke daar gekocht maar ook bereid worden. Er staan overal tafels en stoelen waar je kunt gaan zitten om te eten.
Je kan losse producten kopen maar er zijn ook buffetten. Bij deze buffetten schepje op wat je lekker lijkt, je laat het zien wat je hebt en later reken je af.
Wij besloten om bij het buffet te gaan eten. Er werd van alles en nog wat op geschept en we konden bij elkaar gaan zitten om het op te eten. Met totaal 6 man gegeten en gedronken voor iets meer dan 40 ringgit! (€ 9,00) Ook aan dit festijn kwam een eind. Nadat we nog wat langs kraampjes met allerlei spullen waren gelopen. Gingen we nog even met z'n allen tijden happy hout wat drinken.
Rachel zorgde voor de muziek samen met 2 goed zingende zangeressen!!

Na een paar biertjes en colaatjes gingen we terug naar ons eigen hotel en de familie Kievit na dankzegging naar het hunne. In ons hotel moest nog het een en ander gebeuren. Kirscha had voor ons vanuit de stad het spul meegenomen voor het verwijderen van die kriebelbeestjes.
Het was een klein flesje met een soort olie achtig goedje. Dit moest je in je haar smeren of het leek of het haar klets nat was. Zo gezegd zo gedaan. Het was een smeerboel maar het werkte wel. Na het insmeren 10 minuten wachten en met zo'n luizenkam uitkammen. Tientallen luizenlijkje verdwenen door het gootsteen putje.
Daarna een aantal malen wassen en klaar is het...
Met kriebel loze hoofden schoven we tussen de lakens! Op naar een volgende dag. De dag dat we weer gaan vliegen.