De nieuwe dag diende zich aan. Er werd weer gemopperd op de wekker maar uiteindelijk kwamen alle Vriesjes tot leven! De trappen werden afgedaald op weg naar het ontbijt. Weer werd het buffet met succes geplunderd. En werd alles weer met smaak opgegeten. Vandaag gingen we voor de laatste keer op het eiland verhuizen. We gingen weer terug naar het resort waar we begonnen waren het Shari-la Resort. We kunnen pas na tweeën op de nieuwe kamer en hoeven pas om twaalf uur hier weg te zijn. Zo komt het dat we uitgebreid in gesprek raken met een moeder welke samen met haar 3 kinderen ook een rond reis door Maleisië aan het maken is. Dit om te vieren dat zijn haar taak als alleen staande moeder volbracht heeft. De jongste, de dochter is bezig om hier haar padi te halen om later tijden de vakantie samen met haar broers te kunnen duiken. Zo kletsen we de rest van de ochtend met elkaar en vliegt de tijd. Voor dat we het in de gaten hadden naderde de Klok van 12 uur en moeten nog opschieten om de boel in te pakken. Vervolgens parkeren we de spullen in het restaurant en kletsen zo ook nog de laatste uurtjes vol. Wat een geweldig gezin is dit zeg. Moeders mag trots zijn op haar kinderen en wat zij bereikt hebben. Inmiddels is het tijd geworden om te gaan verkassen. Als een kloek met kuikens lopen wij weer over het strand, echter nu de andere kant op, naar het Shari-la Resort. Bij de balie van het resort aan gekomen melden wij ons met:"daar zijn we weer, we hadden gereserveerd en komen de sleutel van kamer 501 op halen". De man achter de balie kijkt mij aan als een aap in een roestig horloge. Hij kijkt vervolgens in de computer en kan niets van enige reservering terug vinden. Om een lang verhaal kort te maken kregen we uiteindelijk wel een kamer maar niet kamer 501 met zicht op zee maar kamer 517 met zicht op een bouwput.
We brachten onze spullen naar de kamer en de kinderen wilde graag nog een keer snorkelen. De zwemkleding werd weer aan getrokken en kort hierop dreven er weer twee de Vriesjes al turend naar de onderwater wereld. Nadat wij de spullen verder hadden opgeruimd en nog wat te drinken hadden gekocht namen wij plaats op een stoeltjes met uitzicht op zee en de kinderen. Zo gleden ook de laatste uurtjes voor dat het begon te schemeren aan ons voorbij. Na het snorkelen werd er gedoucht en aangekleed. Ook werd er nog foto's gemaakt van Dylan en Rachel bij de ondergaande zon. Vervolgens begaven we ons, je raad het al naar Ombak. Daar werd wederom heerlijk gegeten en gedronken, ja Fransje kon daar weer sinds tijden genieten van een heerlijke Nespresso!
Ook Yvon en ik gingen ook nog even onder een koude douche daar het warme water blijkbaar al weer op was voordat we naar bed gingen. Het licht ging uit en de dag was om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten