Het is nu inmiddels de ochtend van 8 augustus en de de Vriesjes worden langzaam wakker en beseffen in het geheel nog niet dat ze op een tropisch eiland zitten. Er wordt nog een keer omgedraaid en weg gekropen onder de dekens. Het is nu toch echt tijd om wakker te worden en aan te kleden en ons te gaan melden voor het ontbijt buffet.
Na wat gepruttel kom het zooitje dan toch in beweging en begeeft zich naar de ontbijt zaal. Daar worden de bordjes een aantal malen vol geladen met eieren, geroosterd brood, pancakes en fruit. Daar bij aangevuld met vruchtensap en koffie.
Na dit bodempje begeven de Vriesjes zich weer naar hun huisje om de spullen te gaan inpakken voor de eerste verhuizing. Nadat alles weer in de tassen is gepropt wordt de hele bubs op de ruggen en ruggetjes gebonden om richting resort 2 te verhuizen. Nadat we de sleutel hebben ingeleverd verlaten we onder dank zegging dit resort. Als een gans met kuikens schuiven de Vriesjes over het strand van Coral Beach richting Senja bay resort.
Daar aangekomen verzamelen we onze spullen bij een tafeltje en melden ons bij de balie van de receptie. Ook hier is de kamer nog niet klaar en we nestelen ons bij het tafeltje in afwachting van het teken dat de kamer klaar is. We blijven lekker in het zicht zitten met al onze spullen en kijken de medewerkers zo af en toe aan. Na een klein uurtje is het zover de kamer is klaar. We krijgen de sleutel en een medewerker van Senja gaat ons voor in de zoek tocht naar de kamer. Via een aantal trappen, trapjes en gallerijen komen we bij de kamer. Wederom blijkt dat het woord resort eigenlijk te veel eer is voor het aantal rood bruin geschilderde portocabins welke tegen de omhoog lopende kust van het eiland zijn gesitueerd. Onze cabine kijk uit over zee, dat is het mooie. Maar kijk je naar beneden dan kijk je tegen de achterkant van de keuken van het restaurant. We blijven gewoon naar de zee kijken. De kamer bestaat uit een ruimte met een 2 persoons bed en een aparte douche met toilet. O ja, een airco en plafond ventilator is er ook. Voor de kinderen worden er nog 2 matrassen neer gelegd zodat zij ook kunnen slapen. Nadat we onze cabine hebben in gericht met onze spullen kleden de kinderen zich om om ook hier weer in de zee te kunnen vertoeven. Pa en ma blijven nog even bij de kamer om van de dieren welke om en rond ons huisje bewegen te kunnen bekijken. Ook wij gaan later naar de gemeenschappelijke ruimte om gebruik te kunnen maken van de WiFi. Er moeten namelijk nog wat overnachtingen in Kuala Lumpur worden geboekt.
Ook het blog wordt weer bijgewerkt. Vervolgens gaan Yvon en ik de snorkel tour voor morgen regelen.
Voor Rachel en Dylan waren weer duikbrillen en snorkels gehuurd voor Rm 5 zodat er weer volop naar de visjes gekeken kon worden. Ook Yvon kon de verleiding niet weerstaan om toch ook nog keer te gaan snorkelen. Alleen het idee dat je zomaar gebeten kan worden door een niet al te groot visje blijft in haar achter hoofd spelen.Van al dit gesnorkel en gezwem krijg je honger. Er werd dus tussendoor maar even een pizza Hawaï besteld, alleen de Hawaï was op. Lees ananas! Maar ook zonder ananas en zonder de verbrande stukjes was de pizza een redelijke maag vulling.
Na deze culinaire uitspatting werd het zout afgespoeld en gingen we even genieten van het fantastische uitzicht wat we hier hadden.
Terwijl we hier van dit geweldige uitzicht aan het genieten waren hoorden we plots een onheilspellend gesis, gevolgd door rookwolken! We keken omlaag en zagen een man met een apparaat waar een grote straal rook uit kom.Op de vraag waar dit voor is antwoord hij: "against mosquito's, no dangerous to humans." "Tuurlijk" We gingen toch maar even naar binnen.
Langzaam zagen we de zon onder gaan en werd het plaatje met de minuut mooier.
Ook begonnen de kuikentjes van de Vries zich te roeren. Ze wilde gevoerd worden.
We waren er al een aantal keren voorbij gelopen en dat er iedere avond een film werd vertoond, trok ook wel een beetje. Het werd dus Ombak we zochten een plaatsje waar er zijdelings ook een blik op het scherm geworpen kon worden.
Er werd pizza, pasta carbonara, garnalen en frietjes besteld, samen met veel cola, water en ananassap. Alles werd met smaak op gegeten. De film met een hoop schieten was nog niet afgelopen toen de sluizen boven werden open gezet en het er met bakken uitviel. Een echt tropische bui dus! Toen de film was afgelopen goot het nog steeds. Ik die had gezegd dat de tas, waar de regencapes in zaten nu echt wel in onze kamer kon blijven, werd meermalen aangekeken met zo'n blik van waar heb je je mee bemoeit had mij die spullen laten meenemen! Moeders uiteindelijk gekleed in een vuilniszak en de overige Vriesjes gewoon gekleed in dagelijks tenue, gingen terug naar de kamer. Lichtelijk verregend kwamen we na een strandwandeling aan bij ons chaletje. Na het poetsen van de tandjes werden het bed en de matrassen bevolkt om te gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten