De oogjes van de Vriesjes gingen langzaam open na het indringende geluid van de wekker. Het licht van de zon kwam binnen door kieren tussen de planken van ons kotje. De nieuwe dag was aangebroken. We kleedde ons aan en begaven ons over de trappen naar beneden, naar het ontbijt. Nadat we het buffet hadden ontdaan van eieren, toast, worstjes, gebakken aardappelen en diverse soorten fruit, dit aangevuld met koffie en vruchtensap. Hierna weer terug om ons gereed te maken voor de dag van vandaag. We gaan snorkelen. Onze iet wat van nature bleke huidjes zijn niet opgewassen tegen de meedogenloze Aziatische zonnestralen. Wij waren hiervoor ook al gewaarschuwd door onze Amerikaanse buurvrouw welke de dag hi voor ons ook was wezen snorkelen en terug kwam als een gekookte kreeft. Wij besloten dan ook om geheel gekleed te water gegaan.
O ja, we moesten ook nog even verhuizen naar een andere kamer. We hadden dus onze spullen weer ingepakt en waren de trappen aan de ene kant afgelopen om vervolgens door het restaurant de andere trappen weer op te lopen. Wat ons op viel was dat de treden wel wat ver uit elkaar lagen. Dit denk ik om hout te besparen. Deze trappen kwamen in ieder geval niet uit een fabriek!Ons nieuwe verblijf bestond dit keer uit 2 eenpersoons bedden en 2 losse matrassen. Weer eens wat anders!
Het uitzicht was weer adembenemend. Nu wordt het zicht niet geblokkeerd door een keuken of wat anders maar kunnen we vrij uit kijken op de zee.
Het liep nu tegen tienen en de boot voor het snorkelen zou om half elf vertrekken. Dus wel liepen naar het strandtentje vanwaar we gingen vertrekken. Na het uitzoeken van de flippers, duikbrillen en snorkels vertrokken we vanaf het strand met de boot. We zaten met een divers gezelschap aan boord bestaande uit Engelsen, Argentijnen, Duitsers, Fransen, een Australische, een Chinees en nog een losse Nederlander. Daarbij nog een bestuurder van de boot een gids en zijn helper. Nadat we los van het strand waren stoof het bootje weg. Op weg naar de eerste lokatie waar we het onderwaterleven kunnen aanschouwen. Na een minuut of tien varen werd er snelheid geminderd en kwamen we aan bij de eerste lokatie. Één voor één plonsde we het water in en staken we ons hoofd onder water en zagen het fantastisch mooie rif met de diverse mooie vissen. De gids kwam ook te water en maakte met zijn onderwatercamera veel foto's. Na een klein uur klommen we weer aan boord en gingen we naar de volgende lokatie. Turtlebay. Hier lagen nog meer bootjes met snorkelaars. De gids kreeg een seintje van een andere boot en gaf aan dat we hier te water moesten gaan. We sprongen snel in het water. Gelijk kijkend naar de bodem zagen we daar een grote zeeschildpad die grazend over de bodem ging. De gids, die volgens mij voor de helft uit long bestaat, dook naar beneden en zwom daar zonder extra lucht rondjes om de schildpad en maakte foto's. Kort hierop kwam de schildpad naar boven om lucht te happen. Toen pas kon je zien hoe groot hij is. Na een 20 tal seconde verdween hij weer naar de bodem om verder te eten. Wat een fantastisch gezicht was dit zeg! Nadat we nog een 2e schildpad hadden gezien en bekeken werd ook weer van deze lokatie afscheid genomen. We stoven met ons bootje weer weg naar de volgende lokatie rond de Perhentian Islands. Op deze volgende lokatie sharkpoint geheten, zou de haai zich moeten bevinden. Echter door de stroming en de wat hevige golfslag was het zicht wat minder en hebben wij deze niet gezien. De gids wel en maakte hier een foto van! Na deze lokatie was het tijd voor de lunch. We legden aan in het enige dorpje op het eiland, Fishermen Village, om te lunchen in een plaatselijk lokaal eettentje. Daar spraken we ook wat uitgebreider met onze boot genoten!
Na daar een uurtje te hebben gezeten gekletst en gegeten te hebben vertrokken we weer naar een lokatie waar er weer volop naar de vissen en het koraal kon worden gekeken. Wat blijft het toch een prachtig gezicht al die vissen, het prachtige koraal en het heldere water. Na nog een andere lokatie te hebben aangedaan waarbij met name de clownfish (Nemo visje) ruim vertegenwoordigd waren. Was het alweer tijd om terug naar ons eigen eiland te gaan. Het was nu ruim over vijven en de dag was om gevlogen. Na het inleveren van de spullen, het bedanken van de gids gingen we terug naar ons kotje om het zout van ons af te spoelen. Daar de zon inmiddels ook begon te zakken hebben we ook uitgebreid genoten van het uitzicht. In één woord adembenemend! Daar moest natuurlijk foto's van gemaakt worden!
Na dit en het bekijken van onze huisdieren, welke overal vandaan kwamen naar mate het donkerder werd, gingen we eten. Wederom werd het Ombak resort bezocht voor het eten. De pasta en pizza stonden weer op het menu.Nadat dit allemaal weer was verorberd, was het rond 9 uur.
Je kon rond deze tijd bij het strandhutje een dvd aanschaffen met de foto's van het snorkelen. Het Argentijnse stel welke met ons was mee geweest op de snorkeltour, had ook interesse in de foto's echter vond de 50 ringgit te duur. We kwamen tot de deal dat wij hun de foto's gaan mailen.
Nadat Yvon had afgerekend bij Ombak kwam zij, Rachel en Dylan ook naar het strandhutje daar zat onze gids van deze dag ook. De dag werd dan ook nog even gezellig door genomen met daar naast ook nog even de verschillen tussen het wonen op dit eiland en Nederland.Ook hieraan kwam een einde. We liepen dan ook over een donker strand waarbij de diverse lichtjes van de huisjes ons begeleiden naar Senja bay.
Daar vonden we al snel de trap omhoog naar ons nestje!
Na het poetsen van de tanden schoven we tussen de lakens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten