Door een plotselinge beweging schrok ik wakker! Niet helemaal beseffend waar ik was. Door de kramp in mijn kuit realiseerde ik mij weer dat ik lag opgefrot boven in een bedje in de trein op weg naar Kuala Lumpur. Ik schoof het gordijntje opzij en trachtte naar buiten te kijken. Niets anders dan een inkt zwarte nacht met af en toe een lichtje wat voorbij flitste trok aan mij voorbij. Ik voelde aan het schommelen dat we nog steeds reden. Het was nu rond een uur of 3. Ik draaide mij nog maar eens om en viel weer al wiegend in slaap. Na een uur of wat werd ik weer wakker en keek wederom naar buiten en zag dat ik nu de andere kant op reed. Op het traject was er van locomotief gewisseld bleek later. We waren met een grote boog om KL aan het rijden. Ik doezelde weer weg en na weer een uur zag ik dat het langzaam licht begon te worden. De nieuwe dag openbaarde zich door het smalle raampje van de coupé. Volgens het spoorboekje zou de trein om 8 uur KL Central moeten binnen rollen echter dit werd dus rond 10 uur! Je zal naar je werk moeten.... Ach wij hebben vakantie. We liepen gevieren met onze tassen het perron af richting de uitgang van het station, nadat we een taxi kaartje gekocht hadden naar het voor ons bekende Best Western Dua Sentral Hotel. Binnen 10 minuten stonden we aan de balie om in te checken. Onze kamer was nog niet klaar maar we kunnen onze bagage wel in het depot kwijt zodat we kunnen gaan ontbijten. Okay, we kiezen voor makkelijk en met een taxi laten we ons brengen naar meest de dicht bij gelegen Mc Donalds voor een snel ontbijtje.
Na dit te hebben opgepeuzeld werd het tijd om eens te gaan uit vogelen waar het KL bird park ligt. Via een info balie komen we er al snel achter dat je met een gratis shuttlebus die kant op gebracht kan worden. Na even bij de halte gewacht te hebben verschijnt de pimpelpaarse bus. We stappen in en zoeken een plaatsje. Na een kort ritje stop de bus en de chauffeur geeft aan dat je hier voor het vogelpark moet uitstappen. Nadat we zijn uitgestapt vinden we na even zoeken een wegwijzer welke de richting van het birdpark aan geeft. We volgen de de weg welke
Nogal heuvelachtig is. Na een paar honderd meter zien we de ingang. We kopen toegangs kaartjes en gaan de werelds grootste volière binnen. Er zijn daar diverse vogels we beginnen met een aantal parkieten en na door een gaasdeur te zijn gelopen komen we in een verblijf waar met name ibissen de hoofdrol spelen. Zo komen we langs Toekans, sierduiven, glans spreeuwen en diverse eenden.
Ook zijn er struisvogels en dan begint het te regenen. We vinden bij de Flamingo's een prieel waar we kunnen schuilen. We zitten daar even en voor dat we het in de gaten hebben zitten er zowaar pinguïns in ons prieeltje! Dit waren in kompleet zwarte nicaab gekleede vrouwen, die door een klein spleetje in hun gewaad in het rond keken. Deze club wordt geleid door een in korte broek en op slippers lopende kerel onder een paraplu. Het prieeltje is niet zo groot dat alle pinguïns een plekje op een bankje kunnen vinden. De man, en denk de pinguïn van de dag, mag wel op het bankje gaan zitten. De anderen zoeken een plekje op de grond!Het werd wat droger en de kerel met paraplu vervolgde zijn weg met daar achteraan zijn 4 pinguïns! Ach..ja!
We vervolgen onze weg door het park. In het park kun je met allerlei tamme vogels op de foto gaan. Uiteraard moeten de Vriesjes dit ook. We gaan op het bankje zitten en een kompleet volière aan vogels word op ons neer gezet.Daarvan worden dan weer foto's gemaakt welke wij dan weer kunnen kopen!
Tuurlijk kopen we deze foto! De foto verdwijnt na het afrekenen in de rugzak voor thuis. We gaan verder. Na de papegaaien en nog. Wel veel meer vogels volgde de show.
We gingen zitten en de show begon. Door allerhande vogels, klein en groot werden diverse knappe trucjes gedaan. Vlak na dat een papegaai de motorkap van de autootje open maakte begon het wederom heel hard te regenen. De show stopte hierdoor We doken weer een prieel in. Nadat het weer wat was op geklaard was het inmiddels ook tijd om richting het hotel te gaan. We verlieten het vogelpark en liepen via allerlei straten, bruggen en weggetjes en kwamen uiteindelijk bij ons hotel aan.
De kamer was klaar en toen we deze binnen liepen voelde het een beetje als thuis komen. Het was ruim 3,5 week geleden dat we hier ook waren. Wat was het snel gegaan! Even later werd er op onze deur geklopt en werden onze tassen gebracht. Nadat ik de man een paar ringgit had gegeven als dank, verdween hij breed glimlachend en knikkend.
Rachel en Dylan trokken hun zwemspullen uit de tassen en begaven zich naar de 6e verdieping waar het buiten zwembad was. Paps en Mams hadden nog een ander klusje te doen. De was! Via Google waren we er achter gekomen dat er vlakbij het hotel een wasserette moest zijn. Dus kids in het zwembad en pa en ma naar de wasserette. We verlieten het hotel en staken met gevaar voor eigen leven de weg over! Onder het viaduct door en daar kwamen we in de wijk waar de wasserette moest zijn. Door een paar steegjes waar een flinke rat tussen het daar liggende afval scharrelde. Vervolgens de weg over en na een paar honderd meter was daar het was paleis. Een man die daar ook met de was bezig was! Hielp ons op weg en nadat de broeken en shirtjes keurig rondjes draaide achter het glas gingen wij nog even verder boodschappen doen. Toen we na een minuut of 20 terug kwamen was de machine al bijna klaar. Vervolgens in de enorm grote droger. Wij gingen maar even zitten en wachtte tot alles weer droog was. We stopte alles weer in onze tas en liepen weer terug naar het hotel. Bij het steegje waar eerder die ene rat zat, zei ik tegen Yvon: "Even kijken of je "vriend" er nog is." Ik liep iets vooruit en zag dat die ene vriend er nog wat familie had bij gehaald. Één van die broertjes liep de hoek om en schrok van Yvon. Yvon schrok vervolgens weer van hem. Het broertje riep vervolgens hulp en vanuit de hele hoop met afval begon de familie rat te rennen. Dit in combinatie met de reactie van Yvon was nog al hilarisch! Dit gezien van uit mijn stand punt dan!! Yvon dacht hier geheel anders over!
Met de schone was kwamen wij kort daarna het hotel weer binnen. De kinderen waren inmiddels al uit het zwembad en zaten keurig op ons te wachten om vervolgens in het restaurant bij het zwembad te gaan eten. Pizza's, burgers en nasi goreng stonden op het menu voor deze avond. Na dit vol smaak te hebben verorberd was het zo zachtjes aan weer bed tijd. Tenminste dat dachten we!Ik wil u even terug nemen naar Kota Kinabalu alwaar wij ongenode gasten op onze hoofden hadden. Nu die bleken toch nog wat familie te hebben achtergelaten. Dus daar gingen we weer, olie er in luizen er uit en weer kammen. Souvenirs willen we we meenemen maar niet deze! Uiteindelijk trad ook de rust in op kamer 1211.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten