Dag 14 Kuching dag 2 Wind Cave

Het was nu zondag 3 augustus. We waren nu al 14 dagen in Maleisië, dus nu over de helft. De wekker liep die dag vroeg af. Veel te vroeg volgens sommige.

De bedoeling was om vandaag naar de Windcave te gaan.
Na het gebruikelijke ontbijt haasten we ons naar beneden om de bus van 7 uur te kunnen halen. Wij hadden gehoord dat je een bepaalde bus moest hebben welke stopte nabij een Chinese tempel welke een aantal straten bij ons hotel vandaan was. Wij daar heen maar alles wat we zagen geen halte en geen bus. Dus maar een stukje verderop proberen. Daar ook niets. Hmmm wat nu! Toen op naar het Pullman hotel we wisten zeker dat daar een bus halte was. Daar waren we al de afgelopen dagen een paar keer langs gelopen. Toen we daar stonden, stopte er een busje de inzittende, Chinezen maakte ons duidelijk dat hier vandaag geen bus stopte. Wij legde uit dat we met de bus naar het plaatsje Bau wilde. Uit hun gebaren begrepen we dat we hier niet goed stonden. Ze gebaarde dat we in het busje moesten gaan zitten en dat ze ons naar het busstation gingen brengen. 10 minuten later stonden wij op het busstation. Na de Chinees een paar ringgit voor de moeite te hebben gegeven vonden we de bus naar Bau.

Bus! Die naam mag het eigenlijk niet hebben. In Nederland zou zo iets nooit de weg op mogen maar we zitten niet in Nederland!
We namen plaats, ik paste niet eens tussen de bankjes! Na het betalen van de 14 ringgit voor z'n 4 vertrok de bus. We reden door Kuching heen en stopten bij diverse haltes om mensen in of uit te laten stappen. Na ongeveer een uur waren we in het gat Bau. Daar moest overgestapt worden op een andere bus, dit was overigens en nog mindere bus al die hier voor! Voor 4 ringgit mochten we ook met deze mee!
Na pak um beet een kwartier stopte de chauffeur de bus en zei: "wind cave here!"
We stapten uit, de bus reed weg en daar stonden we dan op een zondag morgen op een kruising ergens!! We liepen vervolgens de zijweg in, dit was de richting waarop de chauffeur had gewezen. Voor een huis stonden twee jongens. Op de vraag, Wind Cave? Wezen ze ook die kant op. We keken de weg verder af.

Niets dan een paar honden die op de weg lagen was er te zien. Het zal wel dachten we en we begonnen te lopen. Het was nog vroeg en gelukkig nog niet heel warm.
Na een kwartiertje lopen zagen we iets wat op een hutje leek. Toen we dichter bij kwamen zagen we ook een bord met de tekst wind cave. Dus we zaten goed.
De weg maakt een bocht en na die bocht zagen we de toegang tot de wind cave. Er was alleen een probleem. Er zat een hek voor en dit hek was afgesloten met een ketting en een hangslot.
Neeeee! Wat nu. Daar ik mijn telefoon bij mij had keek ik op internet op de officiële site van de grotten. Daar stond: open van maandag tot vrijdag van 8 tot 5, gesloten op zaterdag, zondag en officiële feestdagen.
Dat hebben wij weer. Nu er zat niets anders op om maar terug te gaan. We liepen de weg weer terug, langs de honden die er nog steeds of alweer lagen en kwamen bij de kruising waar de bus ons had afgezet. OK dan wachten we hier wel op de volgende bus. Toen we daar een minuut of 5 stonden stopte er een auto. De man achter het stuur vroeg waar we op wachtte! Ik vertelde hem dat we op de bus wachten om weer terug naar Kuching te gaan. Dat we eigenlijk de grotten wilde bezoeken maar dat deze dicht waren. Nee hoor zei de man de grotten zijn helemaal niet dicht, ik heb ze net zelf open gedaan. Is dit wat zeg... Nu daar gingen we weer terug naar de grot. Weer langs de honden, die kende ons inmiddels. Langs die zelfde weg en weer tot het hek welke nu open stond.
Na de entree te hebben betaald liepen we het pad op naar de grot. We waren de eerste en hadden de grot helemaal voor ons zelf! Gelukkig hadden we lampjes mee genomen. Het was op sommige plekken aarde donker maar wat er wel volop was waren vleermuizen. Duizenden misschien wel tienduizenden vleermuizen fladderden over het plafond.

Je hoorde ook overal het gepiep van deze beestjes. Via houten vlonder paden die door de diverse grotten liepen kon je overal gemakkelijk komen. Wel was alles vochtig en soms ook heel glad. Dat merkt ik toen ik uitgleed en op mijn billen de grot uit stuiterde. Na goed 2 uur verlieten we de grot en liepen we nog maar een keer die weg af naar de kruising.
Toen we daar weer stonden was het al een stuk warmer geworden. Nu maar wachten op de bus. En wachten en wachten. We besloten om maar te gaan lopen. Inmiddels brandde de zon er al flink op los. Onder weg stopten we een paar keer om wat te drinken. Op de achtergrond hoorde we dat typische geronk wat we eerder deze morgen ook al hadden gehoord. Ik die aan het kijken was waar we heen liepen, hoorde plots: De bus, de bus! Ik keek achterom en zag wederom zo'n krakkemikkige bus naderen..
Alles beter dan lopen in die hitte en de bus had arko (alle ramen kunnen open) dus zwaaien. De bus stopte en we mochten instappen.>Na een ritje van een minuut of 10 waren we weer bij het busstation van Bau. De bus voor Kuching stond al klaar. We gingen zitten en nadat we 10 ringgit betaald hadden, terug is altijd goedkoper, denk ik reden we in een uurtje weer terug naar het busstation in Kuching.
Bij het busstation vandaan liepen we naar het dichtbij gelegen winkelcentrum waar ze airco hadden... Na zo'n ochtendje zweten was dit heerlijk. Na wat winkels gekeken te hebben en Rachel die een vlinderring kocht was het tijd voor de lunch.
Op de 3e verdieping van dit winkelcentrum zat ook een food-court. Na wat te hebben rond gekeken kwamen we uit bij een soort noodle soep waar je zelf de ingrediënten kon samen stellen. Dat werd dus een champignonnetje hier en Chinese kool daar, kippenworstjes, enz enz dat werd even heel snel gekookt en vervolgens in een kom met een bouillon en dan slurpen maar!! Na deze soep liepen we met volle buikjes terug naar het hotel. Daar werd even gezeten, geinternet even wat op het gemak wat voor je zelf doen.
In de lonely planet en van een vrouw in het vliegtuig had Yvon gehoord over een restaurant in Kuching wat goed zou zijn. Met name de plaatselijke specialiteit ..........
Zou een aanrader zijn.
Wij gingen daar naar toe! Het adres op gezocht van het restaurant en naar de taxi. We kwamen aan lopen bij een taxi standplaats. Wij gaven het adres op waar we heen wilde. De man dacht even na en gaf Yvon een prijs. Dit was veel te veel.. Yvon bood lager. De man bleef bij zijn aanbod. OK en we liepen weg. Normaliter zeggen die taxichauffeurs ok! En je hebt je taxi. Echter deze zei niets. Dus dat werd lopen....
We hoopte nog dat we een andere taxi tegen kwamen maar je zult het altijd zien.... Niet dus!! Na ruim een half uur gelopen te hebben in de plakkende avond warmte van Kuching kwamen we aan bij het restaurant. O wat zal dat lekker smaken!
Ja vast maar niet vanavond want het restaurant was dicht!!....
Heel dat stuk.... Terwijl we ons nog stonden te beraden wat te doen, kwam er een andere taxi het pleintje voor het restaurant op rijden. De twee Britten welke in de taxi zaten waren ook op zoek naar dit restaurant. Dat was in ieder geval een pleister op de wond dat we niet de enige waren.
Via deze taxi werd er een taxi voor ons geregeld die er al na een paar minuten aankwam. We hadden van andere Nederlanders die bij ons in het hotel verbleven dat de "Top Spot Food Court" wel wat zou kunnen zijn. Dus dan daar maar heen.
Na een ritje van een minuut of 10 werden we afgezet voor de ingang van een parkeergarage. We zagen nog meer mensen lopen, dus daar maar achteraan.
In de lift naar de 6e verdieping. Toen we uitstapte betraden we een met neon verlichte ruimte vol met tafels en stoelen.

 

Aan de buitenzijde allerlei viskramen met daar voor dames welke heel graag wilde dat je bij haar kraam kwam zitten en daar ging eten. Na een rondje gemaakt te hebben besloten we bij ABC Seafood te gaan eten.. Daar bestelde wij fried Rice, grote garnalen sweet and sour Chicken een schaal met diverse groenten en noodles met kip..
Ook een viertal blikjes fris kwamen op tafel. Nadat dit alles was verorberd door ons Vriesjes en de buikje weer gevuld en rond waren gingen we naar beneden en liepen op ons gemakje terug naar de Wo Jia Lodge. Na de gebruikelijke douche gang werden de bedden weer op gezocht.