Overzicht Maleisië en de vluchten.

 

 

 

Overzicht van de vlucht van, naar en binnen  Maleisie

 

De rode lijnen geven de routes aan welke wij tijdens onze vakantie in Maleisië gevlogen hebben.

 

De vlucht van Amsterdam naar Istanbul en van Istanbul naar Kuala lumpur.
De zelfde routevlogen we ook op de terug reis.

  

 







De binnenlandse vluchten die wij gemaakt hebben tijdens deze vakantie
 

                                   

                 Op de kaartjes kun je zien welke plaatsen welke wij tijdens de vakantie bezocht hebben zodat het allemaal wat duidelijker is.

 

Maleisië 2014 was een fantastische vakantie waar we een hoop hebben meegemaakt, gezien en beleefd hebben. We hebben fantastische mensen ontmoet en geweldige plaatsen bezocht. Het was een vakantie om nooit te vergeten..

              EINDE



dag 26 in de lucht en weer thuis!

Na een paar uurtjes werden we al "verwend" met een warme maaltijd! Wat het was weet ik niet. Sommige dingen smaakten nog naar iets maar de meeste naar niets. Met een iets vollere buik nestelde we ons weer in de stoel. Ik keek nog maar een filmpje. Vervolgens vond ik het tijd om maar eens een oogje dicht te gaan doen.
Ik blies mijn kussen op tot een aanvaardbare hardheid, dekentje over de knietjes, raam luikje dicht en knorren maar. Na een uurtje of vier, vijf slapen werd ik wakker. Enigszins in de kreukels, met een stijve nek maar we hadden geslapen. Zo schoot het lekker op. Ik keek een door het raampje en zag niets dan zwart. Op het schermpje voor me in de stoel zag ik dat we nu ergens boven Afghanistan vlogen.
Ik starte nog maar eens een film op. Naar verloop van tijd werd er een soort van ontbijt geserveerd. Daar ik toch wel een beetje trek had gekregen zocht ik het meest eetbare er uit. Zo nog een uurtje dan zijn we in Istanbul.
Dit uurtje schoof zachtjes voorbij en de landing werd ingezet. Zonder enig probleem werd het toestel netjes aan de grond gezet. Na even te hebben getaxied stopte het vliegtuig en werden de deuren geopend. Niets geen slurf, gewoon met een trap naar beneden en vervolgens over het platform naar de aankomsthal. Door de deur naar binnen en via een gang weer door naar een controle punt. Waar dit nu voor was! We kwamen net uit het vliegtuig. Na weer een keer m'n broekriem, horloge, telefoon en zakken te hebben leeg gemaakt en door het poortje te zijn heen gelopen. Stonden we met z'n vieren in het taxfree walhalla van Istanbul. We hadden nog een paar uurtjes te gaan voor onze volgende vlucht vertrok naar Amsterdam. In de tussen tijd vond Rachel het nodig om de mindere kanten van het puber zijn te tonen. Om dit weer enigszins in goede banen te leiden had even nodig! Gelukkig hadden we de tijd en konden we nergens heen! In de tussen tijd hadden we onze gate gevonden en wachtten we tot we aan boord kunnen. Kort daarna mochten we aan boord. We zochten onze stoelen en nestelde ons voor het laatste stuk. Op het scherm in onze stoel kon je via een camera in de neus van het vliegtuig mee kijken. We zagen dat er een file van vliegtuigen stond om vanaf het vliegveld in Istanbul op te stijgen. We hadden wel 7 vliegtuigen voor ons en achter ons stonden er ook nog eens 5. Een kwartier later dan gepland stegen we uiteindelijk op.

In een staat van half wakker en half slapend legde we het laatste stuk af. Door het niet te verstane gebrabbel van de piloot werden we er op geattendeerd dat we bijna thuis moesten zijn. Ik keek door het raampje en zag het o zo bekende polderlandschap van Nederland onder ons door schuiven. We vlogen over Biddinghuizen  waar we de tenten en het publiek van Lowlands zagen. Toen met een kleine draai werd de richting naar Amsterdam ingeslagen een paar minuten later raakte de banden van het vliegtuig de Hollandse bodem weer. We waren weer thuis.
Na kort taxiën stonden we aan de gate. We pakten onze spullen en liepen het vliegtuig uit op weg naar de bagageband voor onze spullen. Na even te hebben gewacht kwamen alle tassen één voor één op de band. Met de tassen langs de douane op weg naar het station. In de tussentijd oma gebeld die ons zou komen ophalen op station Nieuw-Vennep.
We hoefde maar even te wachten op de trein. Stapten snel in en na 15 minuten verscheen station Nieuw-Vennep. We zagen oma van verre al staan. De deuren gingen open en Dylan rende naar oma toe en vloog haar in de armen.
Wij volgde op een kleine achterstand. Daarna snel in oma's toet naar haar huisje waar ik in tijden weer genoot van een lekkere bak koffie en Yvon weer van een heerlijke kop thee. Na het uitpakken van de souvenirs voor oma gingen onze spullen in de eigen bus en na een kort bezoekje aan mijn zus en nadat wij daar ook een souvenir hadden achter gelaten reden we op het gemak naar huis.
Na een goed uur stak ik de sleutel in het slot en opende de deur, we waren weer Thuis.

dag 25 Kuala Lumpur laatste dag

Toch liep de wekker op de laatste ochtend in Maleisië af. Dit om toch maar weer op tijd te komen voor het ontbijt. Voor het laatst werd het buffet systematisch geplunderd door de Vriesjes. De wafels, eieren en diverse andere eetbare zaken kwamen op de bordjes. Dit afgewisseld met vruchtensap en voor papa koffie. Nou ja iets wat daar voor door moet gaan dan. Na het ontbijt word "onze" ober bedankt voor de goede zorgen en gaan we weer naar boven naar de 12e waar wij, de ouders de tassen gaan in pakken en de kinders nog even lekker het zwembad in duiken.

De tassen worden nu ingepakt zodat ze in het ruim van het vliegtuig kunnen. Dit om onze terugreis zo gemakkelijk mogelijk te maken. Nadat we de spullen hebben ingepakt gaan wij ook maar even naar de 6e verdieping van het hotel waar het zwembad is. Zo zaten we nog even lekker in het zonnetje terwijl Rachel en Dylan van de laatste mogelijkheid gebruik maakte om in het water te zijn. Ook aan dit kwam uiteindelijk een einde. Het was inmiddels rond 12 uur en we moeten we gaan uit checken. Na dit namen we plaats in de lobby.
 Enkele dagen hier vooraf, hadden wij via Facebook en sms contact gehad met Sarah. Zij, haar man Michiel en hun kinderen Eloise en Ben waren nu sinds 3 weken woonachtig in Maleisië. Michiel gaat daar 5 jaar werken voor een bedrijf wat hier in Maleisië gevestigd is. Tot op heden was door onbekende redenen het contact vrij moeilijk gelopen. Later bleek dat er diverse berichten niet waren aangekomen.
We zaten in de lobby in afwachting van een bericht van Sarah toen plots Yvon haar telefoon ging. Dit toestel, er zit nog net geen krulsnoer aan, had de gehele vakantie nog niet naar behoren gewerkt en nu rinkelde hij!
Dit was Sarah en we maakte een concrete afspraak om deze middag bij haar langs te gaan. Even later kregen we hun adres via Facebook. Het adres zei ons helemaal niets en ik vroeg aan onze bekende "taxi regel meneer" of het mogelijk was om een taxi naar dit adres te krijgen en later van dit adres naar het vliegveld te komen. Het adres werd over geschreven op een papiertje en de man zei: " Ik kom zo bij u terug." We namen weer plaats in de lobby in afwachting van onze taxi man.

Het was zowaar deze middag slecht weer in KL. De donder rolde en de bliksem flitste en de regen kwam met bakken uit de lucht. Plots, ten gevolge van dit weer viel het licht weer eens uit.
Dit was al een paar keer eerder gebeurt in de weken dat wij in Maleisië verbleven en niemand hier was daarvan onder de indruk en ging gewoon verder met het geen hij bezig was. Je zag dat alleen de overige toeristen welke ook in de lobby waren enigszins van streek raakte door de lichtuitval. Een paar minuten later zag je hier en daar weer een lichtje aangaan en na een minuut of tien brandde alles weer zoals het hoorde. Onze taxi man wenkte ons en zei dat er een taxi voor ons klaar stond en dat alles verder geregeld was. We moesten 30 ringgit betalen voor het ritje naar Sarah en 110 ringgit voor het stuk naar het vliegveld. Er kwam een klein model auto voor rijden van het Maleisische merk Proton. Onze tassen werden achter in gestopt en we stapte in. Onze chauffeur, een wel bespraakte Maleisische man die zeer goed Engels sprak. We vertrokken en schoten gelijk de snelweg op. Door het slechte weer was het redelijk druk op de weg. De man noemde het adres waar we heen gingen, dat hij van onze taxi man gehoord had waar het lag en dat het ritje ongeveer een kwartiertje duurde. Na een minuut of tien kwamen we naar zijn zegge in de buurt. Om de precieze lokatie van het adres te vragen stopte. We bij een benzinestation om dit te vragen. Dit gesprek was in het Maleis. Ik kon er niets van verstaan maar door de gebaren en de O's en A's die er in het gesprek waren begreep ik dat er iets niet klopte.
Onze chauffeur legde ons vervolgens uit dat we helemaal niet goed zaten. De wijk waar we nu waren, leek qua naam wel op waar we moesten zijn maar was het niet! Kun je me nog volgen? We zaten dus helemaal verkeerd. We zaten nu in het westen van de stad en de wijk waar Sarah woont lag in het oosten.
We vertrokken die kant op. Onze chauffeur had even telefonisch contact met de taxi man van het hotel en vervolgens kreeg ik het toestel in mijn handen gedrukt.
De taxi regel man legde vervolgens uit dat war we moesten zijn toch wat verder lag dan hij in eerste instantie had gedacht. Daarom werd het ritje ietsje duurder. 60 ringgit werd het nu. Geen probleem gaf ik aan.
De taxi reed verder en we doorkruiste Kuala Lumpur kompleet en het ritje van een kwartiertje werd een stief kwartiertje. Onder tussen kwebbelde onze chauffeur er gezellig op los en alles kwam ter sprake. Zo vloog de tijd en kwamen we uiteindelijk bij de slagboom welke toegang gaf tot de wijk Desapark City. Nadat onze chauffeur zich had gelegitimeerd en op de foto was geweest mochten we door rijden naar Casaman nr 8. Daar stond Sarah ons al op te wachten. Nadat we onze spullen uit de auto hadden gehaald en de chauffeur verzochten om ons om half 8 weer op te pikken. Onze vlucht vertrok namelijk van KLIA om kwart over elf 's-avonds, dus we wilde rond 9 uur op het vlieg veld zijn.
Het huis zag er aan de buitenzijde al indruk wekkend uit maar van binnen was het nog mooier en groot. Na de hartelijke verwelkoming van Sarah en de kinderen gingen we zitten en kreeg ik eindelijk een echt lekker bakje koffie! Nog bedankt Sarah! Heerlijk. We kletsen heerlijk bij en kregen een rondleiding door het prachtige huis. De kinderen kletsten ook lekker bij en gingen ook nog even lekker zwemmen in het zwembad welke bij de wijk hoorde. De klok tikte verder en zo kwam half 8 snel dichterbij. We zagen de taxi de oprit al oprijden. Nadat we de kinderen weer uit het zwembad hadden geplukt, zich weer hadden aangekleed, namen we hartelijk afscheid van Sarah en de kinderen. Michiel redde het helaas niet om op tijd thuis te zijn door het drukke verkeer.
We stapten in de taxi en zwaaide naar Sarah, Eloise en Ben terwijl we de straat uit reden. Onze filosofische chauffeur was nog net zo opgewekt als bij het eerste ritje en er ontstonden zo weer interessante gesprekken. De wat op leeftijd zijnde man had soms wat moeite met zijn plaats op de weg wat door andere weggebruikers duidelijk werd gemaakt door meermalen te toeteren en te seinen. Dit werd hem door ons snel vergeven. De warmte en hartelijkheid die deze man uitstraalde en middels zijn uitstekend verwoorde gedachten aan ons overbracht is onvergetelijk. De kinderen vertelde de chauffeur dat ze hem nooit zullen vergeten. Je zag dat de man glom van genoegen. Zo stonden we dan bij de vertrekhal van Kuala Lumpur International Airport. De tassen kwamen uit de taxi en na dank zegging aan de chauffeur liepen we de vertrek hal binnen. Nadat we op de borden gekeken hadden bij welke balie we moesten inchecken liepen we daar heen en leverde onze tassen in. Daar we nog niet gegeten hadden leverde we onze laatste ringgits in bij de Mac.
Nadat we alle frietjes, big mac's en cola op hadden gingen we door de douane en naar de gate. Om even voor elven stapten we het vliegtuig in en om kwart over elf precies verlieten we het grondgebied van Maleisië een vlucht van 12 uur op weg naar Istanbul.

dag 24 Kuala Lumpur dag 2

Ok! De wekker liep af, dit alleen om te voor komen dat we het ontbijt buffet gingen missen welke om half 11 sloot. Na toch wat gemopper over het nu al opstaan, kwam de family toch in beweging. Er werd in rap tempo aangekleed en kort daarna zoefden we van de 12e naar de eerste waar het ontbijt buffet was. De inmiddels voor ons bekende obers, herkende ons ook weer en verwelkomde ons dan ook hartelijk.
We kregen weer een mooi plaatsje en begon de run op de pannekoekjes, scrambled eggs en de zovele andere zaken die er voor het ontbijt stonden. Tegen half elf waren de buikjes va
n de Vriesjes vol en begaven we ons naar de kamer om de spullen te pakken voor een dagje toerist uithangen in Kuala Lumpur. Bij onze vriend van de receptie regelde we een taxi om ons naar de petronas towers te brengen.
Voor 10 ringgit werden we daar dan ook weer keurig neer gezet.
Die Petronas towers hadden we al van een afstand al een paar keer bekeken. Ook van uit ons hotel waren de twee torrens duidelijk zichtbaar. Nu zo dichtbij zag het er nog indrukwekkender uit. Helemaal bekleed met roest vrij stalen panelen welke schitterden in de zon was het nog imposanter. Na een rondje er omheen gelopen te hebben gingen we naar binnen. Je kunt ook naar boven in de toren alleen wij hadden besloten dit niet te doen. Er bleek een gigantisch winkelcentrum onder deze torens te bevinden waar wij op ons gemakje door heen slenterden. Lekker windowshoppen bij de wereldbekende merken zoals Gucci, Versace, Boss, Dunhill enz enz. Na bij KLCC, het winkelcentrum, zit ook het aquarium van Kuala Lumpur. Dit is geheel ondergronds gelegen. Bij binnen komst wordt je gelijk op de foto gezet. Dan loop je verder naar binnen en kom je bij de zogenaamde touch Pools. Daar kun je voelen hoe bepaalde vissen, krabben, kreeften en haaien voelen door ze aan te raken. Aan de andere zijde was een verblijf gemaakt waar 3 zee otters zaten. Deze beestjes blijven leuk om te zien hoe ze speels door het water heen bewegen. Via een gang waar nog het een en ander in aanbouw was kwam je bij een groot aquarium waar wat rare vissen in zaten zoals de krokodilvis. Zo zaten er door de mooi ingerichte ruimte diverse appartement vissoorten die je niet zo vaak ziet zoals de ananasvis. Ook was er een glazen tunnel waar je door op een lopende band te staan door heen ging. Hier kan Blijdorp een puntje aan zuigen hoor. Deze buis was 3 x langer en in het aquarium waar deze buis door heen liep zaten echt gigantische haaien,roggen, schildpadden en honderden andere vissen in.
Aan de andere zijde van dit aquarium waren twee duikers bezig met het voeren van de vissen. Dit was wel leuk. Met name dat een murene in de emmer met voer verdween en daar zijn buikje rond at. Aan het begin was een aquarium met piranha's welke om 4 uur die dag gevoerd werden. Na even wachten werden er twee grote dode vissen aan een kettingtje in de bak gehangen en vervolgens ontstond er een kluwen van vissen die binnen 2 minuten alles verorberd hadden. Alleen een lege ketting bleef over! Na die voerspektakel vonden we het tijd om te gaan. Via een winkeltje liep je naar de uitgang. Oja er waren nog foto's gemaakt aan het begin en daar stonden ze nu mee! 35 ringgit werd er voor gevraagd. Daar wij al foto's van het bird park hadden, waren we niet echt geïnteresseerd en wilde door lopen. Daar men al door had dat de kans dat wij binnenkort nog een keer kwamen vrij klein was daalde de prijs rap. Uiteindelijk mochten wij de foto voor 15 ringgit mee nemen. Koopje toch!
Na dit bezoek stond ook de 421 meter hoge Menara KL Tower nog op het programma. Bij de Petronas toren kun je de Menara KL Tower al zien liggen. Dus we liepen die kant op. Met de toren in het vizier liepen we via het congrescentrum en diverse straten de richting van de toren op. Tuurlijk wist ik het wel in één keer te vinden! Alleen ik wilde Yvon even het hotel laten zien waar mijn collega Ron altijd slaapt wanneer hij in Kuala Lumpur is! Na een klein half uurtje lopen stonden we onderaan bij de heuvel waar de toren staat. Met een schuin oog keken we omhoog, zuchtte even en bedachten al wat voor vervelende klim dit naar boven zou worden. Plots hoorden wij toet! En wat bleek er reed een gratis busje naar boven!

Zonder ons ook enigszins te bedenken stapten we snel in. Binnen vijf minuten stonden we bij de entree van de toren. Daar werden we opgewacht door een in een fleurig pakje geklede dame welke ons begeleidde naar de kassa. Na het betalen van de entree werden we begeleid naar de lift. Voordat we de lift in mochten eerst nog op de foto. Toen in de lift. De lift schoot met ijzingwekkende vaart omhoog en binnen 30 seconden stonden we 300 meter hoger. Het uitzicht was enorm je kon heel ver kijken. We zagen ons hotel liggen We zagen de Batu Caves. We zagen uiteraard de Petronas towers. We zagen de wijde omgeving van Kuala Lumpur, een fantastisch gezicht. Toen we daar een uurtje of wat hadden rond gelopen was het tijd om naar beneden te gaan. We zoefden met de zelfde snelheid weer naar beneden. Bij de uitgang waren er weer van die bekende souvenir winkeltjes en ze stonden er weer met onze foto's welke in het begin gemaakt waren. Echter deze trapten er niet in en we gingen dus zonder foto weg. Weer met de free shuttle de heuvel af naar beneden. Daar aangekomen liepen we in de richting van Petallingstreet. Dit is in Chinatown. Via allerlei straten en straatjes kwamen we er aan nadat we een rondje daar hadden gelopen en Rachel een paar schoenen en een paar beats oordopjes had gekocht gingen we eerst maar eens een hapje eten bij één van de stalletjes langs de weg. Dit smaakte weer uitstekend. Toen we onze plastic bordjes hadden leeg gegeten gingen we nogmaals een rondje want Dylan had zijn zinnen gezet op een quadro-kopter, dat is een helikopter met 4 wieken. Ook hij kreeg door flink af te dingen op de prijs het geen hij wilde. Nog wat andere souvenirs op de kop getikt en met een volle tas met meuk naar de taxi welke ons weer keurig voor de deur van het hotel af zette. Na het begroeten van het personeel, hup met de lift naar de 12e verdieping en waar na het douchen en tandenpoetsen de schone lakens voor de laatste nacht gevonden werden.

Dag 23 Jungle trein - Kuala Lumpur dag1

Door een plotselinge beweging schrok ik wakker! Niet helemaal beseffend waar ik was. Door de kramp in mijn kuit realiseerde ik mij weer dat ik lag opgefrot boven in een bedje in de trein op weg naar Kuala Lumpur. Ik schoof het gordijntje opzij en trachtte naar buiten te kijken. Niets anders dan een inkt zwarte nacht met af en toe een lichtje wat voorbij flitste trok aan mij voorbij. Ik voelde aan het schommelen dat we nog steeds reden. Het was nu rond een uur of 3. Ik draaide mij nog maar eens om en viel weer al wiegend in slaap. Na een uur of wat werd ik weer wakker en keek wederom naar buiten en zag dat ik nu de andere kant op reed. Op het traject was er van locomotief gewisseld bleek later. We waren met een grote boog om KL aan het rijden. Ik doezelde weer weg en na weer een uur zag ik dat het langzaam licht begon te worden. De nieuwe dag openbaarde zich door het smalle raampje van de coupé. Volgens het spoorboekje zou de trein om 8 uur KL Central moeten binnen rollen echter dit werd dus rond 10 uur! Je zal naar je werk moeten.... Ach wij hebben vakantie. We liepen gevieren met onze tassen het perron af richting de uitgang van het station, nadat we een taxi kaartje gekocht hadden naar het voor ons bekende Best Western Dua Sentral Hotel. Binnen 10 minuten stonden we aan de balie om in te checken. Onze kamer was nog niet klaar maar we kunnen onze bagage wel in het depot kwijt zodat we kunnen gaan ontbijten. Okay, we kiezen voor makkelijk en met een taxi laten we ons brengen naar meest de dicht bij gelegen Mc Donalds voor een snel ontbijtje.
Na dit te hebben opgepeuzeld werd het tijd om eens te gaan uit vogelen waar het KL bird park ligt. Via een info balie komen we er al snel achter dat je met een gratis shuttlebus die kant op gebracht kan worden. Na even bij de halte gewacht te hebben verschijnt de pimpelpaarse bus. We stappen in en zoeken een plaatsje. Na een kort ritje stop de bus en de chauffeur geeft aan dat je hier voor het vogelpark moet uitstappen. Nadat we zijn uitgestapt vinden we na even zoeken een wegwijzer welke de richting van het birdpark aan geeft. We volgen de de weg welke
Nogal heuvelachtig is. Na een paar honderd meter zien we de ingang. We kopen toegangs kaartjes en gaan de werelds grootste volière binnen. Er zijn daar diverse vogels we beginnen met een aantal parkieten en na door een gaasdeur te zijn gelopen komen we in een verblijf waar met name ibissen de hoofdrol spelen. Zo komen we langs Toekans, sierduiven, glans spreeuwen en diverse eenden.
Ook zijn er struisvogels en dan begint het te regenen. We vinden bij de Flamingo's een prieel waar we kunnen schuilen. We zitten daar even en voor dat we het in de gaten hebben zitten er zowaar pinguïns in ons prieeltje! Dit waren in kompleet zwarte nicaab gekleede vrouwen, die door een klein spleetje in hun gewaad in het rond keken.  Deze club wordt geleid door een in korte broek en op slippers lopende kerel onder een paraplu. Het prieeltje is niet zo groot dat alle pinguïns een plekje op een bankje kunnen vinden. De man, en denk de pinguïn van de dag, mag wel op het bankje gaan zitten. De anderen zoeken een plekje op de grond!
Het werd wat droger en de kerel met paraplu vervolgde zijn weg met daar achteraan zijn 4 pinguïns! Ach..ja!
We vervolgen onze weg door het park. In het park kun je met allerlei tamme vogels op de foto gaan. Uiteraard moeten de Vriesjes dit ook. We gaan op het bankje zitten en een kompleet volière aan vogels word op ons neer gezet.
Daarvan worden dan weer foto's gemaakt welke wij dan weer kunnen kopen!
Tuurlijk kopen we deze foto! De foto verdwijnt na het afrekenen in de rugzak voor thuis. We gaan verder. Na de papegaaien en nog. Wel  veel meer vogels volgde de show.
We gingen zitten en de show begon. Door allerhande vogels, klein en groot werden diverse knappe trucjes gedaan. Vlak na dat een papegaai de motorkap van de autootje open maakte begon het wederom heel hard te regenen. De show stopte hierdoor We doken weer een prieel in. Nadat het weer wat was op geklaard was het inmiddels ook tijd om richting het hotel te gaan. We verlieten het vogelpark en liepen via allerlei straten, bruggen en weggetjes en kwamen uiteindelijk bij ons hotel aan.
De kamer was klaar en toen we deze binnen liepen voelde het een beetje als thuis komen. Het was ruim 3,5 week geleden dat we hier ook waren. Wat was het snel gegaan! Even later werd er op onze deur geklopt en werden onze tassen gebracht. Nadat ik de man een paar ringgit had gegeven als dank, verdween hij breed glimlachend en knikkend.
Rachel en Dylan trokken hun zwemspullen uit de tassen en begaven zich naar de 6e verdieping waar het buiten zwembad was. Paps en Mams hadden nog een ander klusje te doen. De was! Via Google waren we er achter gekomen dat er vlakbij het hotel een wasserette moest zijn. Dus kids in het zwembad en pa en ma naar de wasserette. We verlieten het hotel en staken met gevaar voor eigen leven de weg over! Onder het viaduct door en daar kwamen we in de wijk waar de wasserette moest zijn. Door een paar steegjes waar een flinke rat tussen het daar liggende afval scharrelde. Vervolgens de weg over en na een paar honderd meter was daar het was paleis. Een man die daar ook met de was bezig was! Hielp ons op weg en nadat de broeken en shirtjes keurig rondjes draaide achter het glas gingen wij nog even verder boodschappen doen. Toen we na een minuut of 20 terug kwamen was de machine al bijna klaar. Vervolgens in de enorm grote droger. Wij gingen maar even zitten en wachtte tot alles weer droog was. We stopte alles weer in onze tas en liepen weer terug naar het hotel. Bij het steegje waar eerder die ene rat zat, zei ik tegen Yvon: "Even kijken of je "vriend" er nog is." Ik liep iets vooruit en zag dat die ene vriend er nog wat familie had bij gehaald. Één van die broertjes liep de hoek om en schrok van Yvon. Yvon schrok vervolgens weer van hem. Het broertje riep vervolgens hulp en vanuit de hele hoop met afval begon de familie rat te rennen. Dit in combinatie met de reactie van Yvon was nog al hilarisch! Dit gezien van uit mijn stand punt dan!! Yvon dacht hier geheel anders over!
Met de schone was kwamen wij kort daarna het hotel weer binnen. De kinderen waren inmiddels al uit het zwembad en zaten keurig op ons te wachten om vervolgens in het restaurant bij het zwembad te gaan eten. Pizza's, burgers en nasi goreng stonden op het menu voor deze avond. Na dit vol smaak te hebben verorberd was het zo zachtjes aan weer bed tijd. Tenminste dat dachten we!
Ik wil u even terug nemen naar Kota Kinabalu alwaar wij ongenode gasten op onze hoofden hadden. Nu die bleken toch nog wat familie te hebben achtergelaten. Dus daar gingen we weer, olie er in luizen er uit en weer kammen. Souvenirs willen we we meenemen maar niet deze! Uiteindelijk trad ook de rust in op kamer 1211.

Dag 22 Perhentian Island -Wakaf Bharu - Jungle Trein

De oogjes gingen weer langzaam open bij het inmiddels bekende en zeer irritante geluid van papa's iPhone.
Het was vandaag de dag van vertrek van dit toch wel paradijselijk eiland.
Nadat er uiteindelijk toch was opgestaan en aangekleed gingen we naar de ontbijtzaal waar we aanschoven aan het vermaarde buffet. De eieren, toast enz enz smaakten weer goed en met volle buiken gingen we terug naar de kamer waar de spullen verder ingepakt werden. De boot vertrok om 12 uur. Ruim op tijd stonden we op de pier te wachten op ons vervoer naar de vaste wal. Op de pier kwamen ook nog de familie van gisteren tegen. Na nog wat gekletst te hebben verscheen onze boot aan de pier. De koffers werden ingeladen en we namen plaats op de bankjes in de boot. Vol gas stoven we weg over het vrijwel vlakke water. Na een tochtje van goed 40 minuten kwam de haven inzicht. Op de kade stonden de taxichauffeurs zich te verdringen en bleven maar roepen: "Taxi to Kota Bharu!" Ook wij liet en ons verleiden. Voor 70 ringgit hadden wij een taxi naar Wakaf Bharu.
Dit was niet veel geld maar toen we bij de taxi aan kwamen bleek waarom!
Van APK hebben ze hier nog nooit gehoord en wrak van de weg kennen ze niet.
Dit was echt de slechtste taxi die we tot nu toe hadden gehad! Geen airco alleen weer arko plus de lucht gaten in de carrosserie. Om gewicht te besparen hadden ze de vering uit de achterbank gehaald en schokbrekers zijn ook volkomen overbodig bleek na deze rit. We hobbelde over de wegen in de richting van Kota Bharu de reis leek ook een eeuwigheid te duren. Na een goed uur verscheen Wakaf Bharu op de borden. De chauffeur vroeg tussen door nog:" Train station?" Yes Yes en daar bij stevig knikken bevestigde ik dat we daar heen wilde. Kort daarop verscheen iets wat op een station leek. Met een snok kwam de taxi tot stilstand. Gelukkig de remmen deden het ook! Enigszins gekreukeld stapten we uit rekende we af. Zonder ook om te kijken liepen we snel het station binnen zodat we deze rit snel zullen vergeten.....
Het was nu rond een uur of 1 de trein die wij gereserveerd hadden vertrok om kwart over 6, dus we hadden nog even. Gelukkig was dit station goed voorzien van allerhande eet en drinkwaren dus om komen van de honger en dorst zullen we niet.
Om de tijd door te komen werd er gekaart, het blog bij gewerkt, gegeten, en volop gedronken. Zo schoven de wijzers van de klok richting onze vertrek tijd.
Het blijft toch interessant om te kijken wat er bij zo'n station in Maleisië gebeurd. Complete gezinnen die vlak voor een aankomende trein nog het spoor oversteken waar bij de baby vervolgens het perron word op gegooid en pa eerst nog even uitgebreid zijn broek staat op te hijsen voor dat ook hij het perron op klimt.
In de tussentijd staat iets van de spoorweg politie heel hard op zijn fluit te blazen maar doet verder niets. En het leven gaat weer verder hier!
Zowaar rond  6 uur rolt er een trein het station binnen, degene die wij moeten hebben.
Op het trein kaartje staat een nummer van welk wagon we moeten hebben, na even zoeken hebben we die gevonden. We gaan naar binnen en zoeken ons plekkie voor de nacht. Dit is namelijk een nacht trein. Wij hebben de plaatsen 1, 5, 9 en 22.
De plaatsen 1, 5 en 9 liggen achter elkaar maar 22 is iets verderop. Yvon en de kinderen nemen 1, 5 en 9 waardoor 22 voor mij is. De tassen worden op de bedden gezet. De trein zet zich schokkend en slingerend in beweging.
We lopen vervolgens naar een normaal rijtuig waar we gewoon kunnen zitten en zolang het nog licht is naar buiten kunnen kijken. Op de weg daar naar toe blijkt dat het toch wel weer even anders is dan wij gewend zijn. Deuren staan gewoon open. In de openingen zitten mensen die een sigaret roken. Dit ondanks de tientallen stickers met de tekst dat er niet mag worden gerookt en dat wanneer de trein rijdt de deuren ten aller tijden gesloten dienen te zijn. We komen aan in het rijtuig en zoeken een plaatsje. De palmbomen schuiven aan ons voorbij. Er wordt regelmatig op diverse stations gestopt om mensen in en uit te laten stappen. Onze coupe vult zich in middels ook met allerlei mensen. Deze mensen bestellen achter in het rijtuig eten en drinken en eten dit op hun gemakje op. Blijkbaar is op een moment het water op en pakt een medewerker een doos met flessen water welke tussen de ruggelings staande stoelen. Deze doos zit aan de buiten kant aardig vol met kruipende beestjes die ook wel kakkerlakken genoemd worden. De medewerker die blijkbaar de aller grappigste is van de Maleisische spoorwegen laat even opzettelijk de doos hard vallen waardoor de cockroaches van de doos afvallen en alle kanten op stuiven.  De man hoopte natuurlijk dat wij al gillend op de tafel gingen staan, maar helaas voor hem, waren we al even in Maleisië en hadden we ook al aardig wat beestjes gezien die indrukwekkender waren dan kakkerlakken.
Het prachtige landschap schoof voorbij en we zagen dat het langzaam donker en laat werd. Het was tijd om onze bedjes te gaan opzoeken.
We liepen weer door de schommelende en schokkende gangen waarbij ook nog even een bezoek aan het toilet gebracht moest worden. Op dit soort momenten ben ik zo blij dat ik een jongetje ben! We kwamen terug bij onze coupe waar bij Rachel het eerste bed had, Dylan de tweede, Yvon de derde en zoals ik al eerder meldde ik lag verder op. Iedereen nestelde zich in zijn bedjes waarbij dit keer niet uitgekleed of tanden gepoetst hoefde te worden.
De gordijntjes werden gesloten en de oogjes voor zover het ging gesloten. Langzaam werd je in slaap gewiegd door de bewegingen van de trein. alleen door deze bewegingen werd je ook weer wakker. Zo sloop de klok naar 12 uur en was er zowaar weer een dag om hier in Maleisië.