Dag 3:Vliegen naar Sandakan en aankomst Sepilok

Na het moeizaam wakker worden, ja wanneer je er niet in wil kom je er ook weer lastig uit!

Vervolgens het eten van het ontbijt stond ons vervoer klaar voor vertrek naar KLIA2. Dit is het vliegveld voor de lowcost carriers of te wel de prijs vechters.
Na een vlekkeloze rit kwamen we bij een  spiksplinter nieuwe terminal aan.
Na even op de borden gekeken te hebben hadden we al snel onze vlucht gevonden.
Nu nog de boarding  passen waar waren die ook alweer. Hoe we

ook zochten niet te vinden... Voor niets thuis uitgedraaid!
Gelukkig konden we ook nog gewoon inchecken. Nadat we 2 tassen hadden ingeleverd voor in het ruim zochten we ons plekje op in het Air Asia toestel.
Het bleek dat wij echt qua plaatsen het laagste van het budget lowcost plekkie hadden. Veiligheids-riemen zaten er nog net in, je kon niet eens de leuning verstellen!!! Maar wat maakt het uit. Ook wij kwamen net als die andere mensen echter voor minder geld op onze bestemming aan. Dit was de plaats Sandakan op Borneo.
We stapten dit keer niet met een slurf uit maar gewoon met je voetjes op het beton van het vliegveld. Nadat we onze tassen hadden op gehaald namen we een taxi naar het centrum van Sandakan om even geld te pinnen bij de ons altijd gewillige Hongkong bank. Deze spuugde nog steeds gewillig een stapeltje ringgits de Munt eenheid van Maleisië uit. Vervolgens met de zelfde teksi naar Sepilok.
In het plaatsje Sepilok zit het bed and breakfast van Uncle Tan. Dit is waar wij onze jungle tour zullen gaan doen. Daar het B&B aardig vol zat waren er alleen nog maar dormbeds te krijgen. Een Dorm is een slaapzaal.. We waren heel nieuwsgierig waar we terecht zouden komen. Dit merkten we snel genoeg en hoe!
Het was in Sepilok al lekker broeierig warm, zón 34 graden met een lekker klamme lucht vochtigheid. Nadat we door de mensen van Uncle Tan vriendelijk welkom waren geheten, konden we gelijk aanschuiven voor het avondeten.
Nadat we heerlijk gegeten hadden kregen we ons slaapvertrek te zien... Nu wisten we gelijk wat dormbeds waren! In een hok van 3 bij 3 stonden twee stapelbedden met daarboven een plafondventilator die de daar aanwezige lucht van 34 graden lekker deed circuleren. Daar we voornemens waren om de  volgende dag op tijd op te staan gingen we op tijd naar bed. O ja, d'r moest nog gedoucht worden!
Dylan pakte zijn spullen! En ging naar de douche. Vervolgens was hij na een minuut weer terug met de tekst:" Daar ga ik niet douchen er zit een kakkerlak!" Ik zeg hierop stel je niet aan ga gewoon douchen.. Om het voorbeeld te geven ga ik hem voor naar de douche. Dylan opende de douche en wijst "daar zit ie!" Ik kijk en zie inderdaad een kakkerlak, echter deze zal niet veel meer doen want hij zat in de kaken van een gekko welke hem smakelijk op at! Om een lang verhaal kort te maken er is gedoucht!
Na het douche ritueel kropen we ons zweethok in.

Ik en na later bleek ook Yvon konden de slaap niet vatten! Yvon bleek later niet echt lekker te zijn met allerhande rare half dromen/ hallucinaties! Daar wij nu in een mogelijk malaria gebied zaten waren we begonnen de dag er voor met het slikken van die pillen. De bijwerkingen van die pillen waren voor Yvon nog al heftig. Ze was er echt beroerd van aldan niet in combinatie met de warmte, het eten, enz enz.. Het gevolg was dat Yvon de halve nacht op het toilet had door gebracht. De klamme, warme, plakkerige nacht kroop langzaam voorbij. Ook de kinderen hadden wel wat last. Zij lagen in het bovenste stapelbedden. Rachel kan nog wel eens woelen 's nachts daar zij bang was er uit te vallen, het bed van haar had geen hekje. Dus had Dylan gezegd kom maar bij mij...
Was hij ook niet zo alleen ! De slimmerik!
Hoewel het voor het gevoel lang duurde kwam ook aan deze nacht een einde.